آئین مستان

امشب این قلبِ من شراره داره ـ معصومه جان

آسمونِ چشام ستاره داره ـ معصومه جان

هوس ضریحت و نظاره داره ـ معصومه جان

می‌گم با نم نم چشام با این نوای شیدا

کریمه‌ی آلِ نبی خوش آمدی به دنیا

سیدتی سیدتی یا معصومه جانم (3)

هر چی بارون به پیش پات می‌بارم ـ معصومه جان

سر رو بر ضریح با صفات می‌زارم ـ معصومه جان

قلبِ مجنون برات هدیه می‌آرم ـ معصومه جان

شکوفه بارونه خدا به سرسرای کاظم

صل علی محمدِ ذکر و نوای کاظم

سیدتی سیدتی یا معصومه جانم (3)

شب عید و دلم بهونه داره ـ یا فاطمه

نغمه گرم و عاشقونه داره ـ یا فاطمه

هوای گنبد و آشیونه داره ـ یا فاطمه

از حرمت تا به بقیع دلم اسیرِ غوغا

فاطمه‌ی معصومه‌ای هستی شبیه زهرا

سیدتی سیدتی یا معصومه جانم (3)

ای گوهر درّدانه، یا حضرت معصومه

ای روح کریمانه، یا حضرت معصومه

موسی به برش گلشن، شد دیده‌ی او روشن

یاسی‌ تو به گلخانه، یا حضرت معصومه

نجمه شده روحانی، ‌از آن رخ عرفانی

گویند به کاشانه، یا حضرت معصومه

چشمانِ رضا خندان، قلبش چو درّی غلطان

از دیدن جانانه، یا حضرت معصومه

ای چشمه‌ی پاکی‌ها، ای مَضجَعِ خوبی‌ها

آبادیِ ویرانه، یا حضرت معصومه

حوا شده مسرورت،‌ مریم کمی از نورت

ای روح مسیحانه، یا حضرت معصومه

بانو نظری بنما، امشب تو بر این نجوا

از عاشقِ دیوانه، یا حضرت معصومه

ای همه آسمانِ شده، خیره‌ به هر نگاه تو

چشم رضا ستاره شد، مانده کنارِ ماهِ تو

لشگرِ حوریان ببین، برگِ خزانِ مقدمت

آمده‌ تا که بال خود، فرش کند به راهِ تو

سینه‌ی کاظم ار شده، شاد ز مقدم شما

برده قرار نجمه‌ را، خنده‌ی گاه گاهِ تو

وقتِ ظهور عفت و طلوعِ عصمت آمده

مانده شبِ سیاه دل، منتظرِ پگاه تو

کی بشود که شاعری، مدح کمال گویدت

وصف کند ز گوشه‌ی گنبد و بارگاه تو

کاش کنی عنایتی، ز روی لطف و مرحمت

همیشه باشد این دلم، مرغکِ در پناه تو

خجل به محشرم مکن، به پیشِ چشم دیگران

دیده‌ی انتظار من، شفاعت و اله تو

به دل حک شد به خط آشنایی

شب میلاد و آغازِ گدایی

گدای بارگاهِ سبزِ عشقم

ببین امشب دلم گشته هوایی

به پیش پای تو غرقِ سرشکم

که شاید سر زنی بر بی‌نوایی

کریمه کاسه‌ام بنگر که بالاست

کرم بنما تو هر چه می‌توانی

تویی معصومه، عصمت پیش رویت

کند سجده از این نورِ خدایی

تویی بانوی قصرِ سرخِ مذهب

که با زینب همیشه هم صدایی

همین بس از تو ای معصومه جانم

لقب گیرنده‌ از جامِ رضایی

رضا نامِ تو را معصومه خوانده

که سر تا پا چنین زهرا نمایی

همه امشب کنارِ بارگاهت

من و این گریه و فصلِ جدایی

دلِ فطرس شده در شامِ میلاد

اسیرِ گنبدِ زردِ طلایی

دخت موسى و اخت الرضا خوش آمد

خوش آمد، خوش آمد، خوش آمد، خوش آمد

حضرت معصومه به دنیا خوش آمد (2)

پیک شادى رسد از سما بر زمین

تا دهد مژده بر جمله مسلمین

مرغ جان را بود نغمه اى دلنشین

کرده این ایت حق نما خوش آمد

خوش آمد، خوش آمد، خوش آمد، خوش آمد

حضرت معصومه به دنیا خوش آمد (2)

گوهرى کز شرف جلوه کوثر است

فروغ دیده موسى ابن جعفر است

دخت فرخنده زهراى اطهر است

روشنى بخش بیت الولا خوش آمد

خوش آمد، خوش آمد، خوش آمد، خوش آمد

حضرت معصومه به دنیا خوش آمد (2)

آنکه قبرش به قم سنگر عصمت است

بهر ایرانیان باعث رحمت است

ما همه ریزه خوار، او ولى نعمت است

مظهر عصمت کبریا خوش آمد

خوش آمد، خوش آمد، خوش آمد، خوش آمد

حضرت معصومه به دنیا خوش آمد (2)

منت ز بخت دارم و نصرت ز کردگار

کافکند در دیار قمم روزگار، بار

خوش بار یافتم به حریمى که جبرئیل

بى‏اذن خادمان به حریمش نجسته بار

این بارگاه بضعه باب الحوائج است

کز وى رواست، حاجت مخلوق روزگار

این پیشگاه فاطمه بنت موسى است

کز بعد فاطمه به زنان دارد افتخار

خارى اگر خلد به کف پاى زائرش گیرد

ملک، به سوزن مژگان، ز پاش خار

دختر بدین جلال، نپرورده مام دهر

دختر بدین مقام، نیاورده روزگار

چشم فلک ندیده و نشنیده گوش دهر

دختر بدین جلالت و بانو بدین وقار

اى بانوى بلند مقام فلک جناب

اى خانم رفیع مکان بزرگوار

هم دختر امامى و هم خواهر امام

هم عمه امامى و هم نور هشت و چار

تنها نه چشم من به در توست منتظر

چشم دو عالم است ‏بر این در، به انتظار

اى والى ولایت عصمت! به عصمتت

چشم کرم ز بنده این آستان، مدار

مسکین «طرب‏» ز درگه لطفت کجا رود؟

امیدوار بر توام، امید من بر آر

طرب اصطهباناتى